Η ιστορία του μπαμπά

Χάρη σε έναν φαφούτη βασιλιά του 18ου αιώνα απολαμβάνουμε σήμερα ένα μεθυστικό γλυκό. Οι μεταβολές που υπέστη στο μεταξύ ήταν μόνο προς το καλύτερο.

Συνήθως, τα παραδοσιακά γλυκά έχουν ιστορία που πλησιάζει το μύθο. Στην περίπτωση του μπαμπά, όμως, η ιστορία είναι ακριβής. Το μπαμπά με ρούμι, που στο ξεκίνημά του ήταν μπαμπά με μάλαγα (γλυκό κρασί), είναι έργο του Νικόλα Στόρερ, ζαχαροπλάστη του βασιλιά Στανισλάς της Πολωνίας, του οποίου η κόρη παντρεύτηκε τον Γάλλο βασιλιά Λουδοβίκο ΙΕ΄. Όλα αυτά στο τέλος του 18ου αιώνα. Ο Στανισλάς ζούσε στην εξορία και δεν είχε δόντια. Όταν του έστειλαν μια πολωνέζικη μπριός που είχε στεγνώσει, ο Στόρερ την πότισε με κρασί της Μάλαγας που είχε αρωματίσει με κρόκο (σαφράν) και πρόσθεσε κρέμα ζαχαροπλαστικής, σταφίδες και φρέσκα σταφύλια. Αν και ορισμένοι θέλουν το όνομά του να προέρχεται από τον Αλί Μπαμπά, που διάβαζε εκείνη την εποχή ο Στανισλάς, στην πραγματικότητα το όνομα αυτού του πολωνο-ρωσικού γλυκού προέρχεται από τη γνωστή λέξη «μπαμπούσκα» (μπάμπσκα ή μπάμπσια στα πολωνικά), που σημαίνει γιαγιά.

Το γλυκό, κατά τη διάρκεια των χρόνων, υπέστη διάφορες μεταβολές: ποτίστηκε με λικέρ, με ρούμι, με σιρόπι ρουμιού, ενώ την κρέμα ζαχαροπλαστικής αντικατέστησε η σαντιγί. Σήμερα εξακολουθούμε να βρίσκουμε στην Πολωνία και τη Ρωσία το αρχικό γλυκό, που θυμίζει τις φούστες των γιαγιάδων των εκεί περιοχών. Το μπαμπά με ρούμι υπέστη άλλη μία μεταβολή, για να γίνει το κωνικό ατομικό γλυκό που φέρει το όνομα του διάσημου Μπριγιά Σαβαρέν, συγγραφέα της «Φυσιολογίας της γεύσης». 

Η έρευνα έχει μερικές φορές εκπλήξεις. Έτσι, ψάχνοντας για την ιστορία του γλυκού, βρήκα το ζαχαροπλαστείο του Νικόλα Στόρερ, το οποίο άνοιξε το 1730, όταν αυτός εγκατέλειψε τις Βερσαλλίες. Υπάρχει ακόμα στην οδό Μοντοργκέιγ, στο 2ο διαμέρισμα του Παρισιού. Εκεί μπορεί κανείς να φάει μπαμπά με ρούμι, αλλά και άλλα γλυκά με ιστορία, φτιαγμένα με συνταγές εποχής, λίγο εκτός μόδας πλέον, αφού είναι μικρές θερμιδικές βόμβες.

Μους σοκολάτας...

Μους Σοκολάτας

Μια απλή και εύκολη συνταγή για μους σοκολάτας

ΥΛΙΚΑ

1. 4 αυγά
2. 125 γρ ζάχαρη
3. 100γρ βούτυρο
4. 150γρ σοκολάτα

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

• Χτυπάμε στο μίξερ τα αυγά με την ζάχαρη μέχρι να ασπρίσουν
• Σε μπαιν μαρί λιώνουμε τη σοκολάτα και προσθέτουμε το βούτυρο
• Προσθέτουμε τη σοκολάτα με το βούτυρο στο μίγμα με τα αυγά και ανακατεύουμε απαλά από κάτω προς τα επάνω για να μην "πέσει"
• Γεμίζουμε μπόλ ή ποτήρια και βάζουμε στο ψυγείο

ΤΥΡΑΜΙΣΟΥ

ΤΥΡΑΜΙΣΟΥ (Καλύτερο από της "μαμας")

Το γνήσιο Tiramisu φτιάχνετε με μαρέγκα και mascarpone, είναι απλό, γρήγορο και νόστιμο.

ΥΛΙΚΑ

1. 250 γρ mascarpone
2. 2 ασπράδια
3. 2 κρόκοι
4. 25 γρ ζάχαρη 
5. 80 γρ άχνη
6. savoyard (Σαβαγιάρ)
7. Espresso 
8. Κακάo σκόνη

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

• Χτυπάμε τα ασπράδια με την ζάχαρη μέχρι να γίνει μαρέγκα (πρέπει να γυρνάμε το σκεύος ανάποδα και να μην πέφτει)
• Σε άλλο σκεύος χτυπάμε το μασκαρπόνε με την άχνη, και προσθέτουμε τους κρόκους
• Προσθέτουμε την μαρέγκα και ανακατεύουμε προσεκτικά με τη μαρίζ (από κάτω προς τα πάνω)
• Βουτάμε τα savoyard (Σαβαγιάρ) στον καφέ, τα στρώνουμε στη φόρμα και προσθέτουμε την κρέμα
• Χρησιμοποιύμε λίγο κακάο για Ντεκόρ

Η ιστορία της πίτσας

 Η ιστορία της πίτσας

 

Η ιστορία της πίτσας ξεκινά από την αρχαιότητα, μερικοί την τοποθετούν στην νεολιθική εποχή. Μερικές χιλιάδες χρόνια πριν ο άνθρωπος ασχοληθεί με την γεωργία, μάζευε τους σπόρους του σιταριού και μετά τους άλεθε και τρέφονταν με αυτούς. Στην συνέχεια ανακάλυψε ότι μπορούσε να ζυμώσει με νερό τον αλεσμένο σπόρο και να τον ψήσει σε καυτές πέτρες.

Το επόμενο βήμα έγινε όταν ανακαλύφθηκε η αρχή του φουσκώματος της ζύμης και εφευρέθηκε ο πρώτος φούρνος.

Οι άνθρωποι που το έκαναν αυτό άνοιξαν τον δρόμο για την κατάκτηση του ψωμιού, της πίτας και της πίτσας. Αυτά τα ψωμιά μερικές φορές ήταν εμπλουτισμένα με ελιές, μέλι, σταφίδες, κλπ.

Κατά τα ιστορικά χρόνια, οι Ετρούσκοι ετοιμάζανε τις πίτες σε πιάτα και επάνω τοποθετούσαν το κυρίως φαγητό και στην συνέχεια το τρώγανε μαζί. Οι Έλληνες αντίθετα ανέπτυξαν μια σημαντική παράδοση στην προετοιμασία των πιτών: εκτός από τις ειδικές κριθαρένιες πίτες τα λεγόμενα αχίλλεια, υπήρχε επίσης η μάζα, μια μεγάλη πίτα που αποτελούνταν από μια ζύμη από κριθαρένιο αλεύρι με νερό και κρασί και η πλακους, μια στρόγγυλη πίτα με τυρί, η οποία στην Αθήνα είχε μεγάλη επιτυχία. Επίσης στην αρχαία Ρώμη μιλάνε για μία μεγάλη ποικιλία από πίτες: καρυκευμένες με ελαιόλαδο, λαχανικά και μέλι, με τυρί και σκόρδο, με πράσα και ρεβίθια, κλπ.

Γύρω στο 1000 στην Νάπολι μιλάνε για το lagano και την picea: πρόκειται για ένα στρόγγυλο ζυμάρι καλυμμένο με διάφορα υλικά και ψημένο στον φούρνο. Τον 17ο αιώνα αρχίζουν να χρησιμοποιούν τον όρο πίτσα για να δείξουν την κλασσική πίτσα που γνωρίζουμε και επίσης άλλους τύπους πίτας γεμιστές ή καρυκευμένες.

Πρέπει όμως να περιμένουμε τον 18ο αιώνα για να έχουμε την πρώτη πίτσα με ντομάτα.

Όπως και να'χει όμως η ημερομηνία σύμβολο της πίτσας είναι όταν ανακαλύφθηκε η πίτσα μαργαρίτα το 1889. Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφέρουμε το επεισόδιο από το οποίο πήρε το όνομά της, αυτή η πίτσα. Το 1889 ο βασιλιάς Ουμπέρτο Α΄ με την βασίλισσα Μαργαρίτα επισκέφτηκαν την Νάπολι. Η βασίλισσα ήταν περίεργη για την πίτσα που δεν είχε φάει ποτέ αλλά είχε ακούσει για αυτή∙ έτσι κάλεσε στο παλάτι τον πιο διάσημο παρασκευαστή πίτσας στην Νάπολι. Ο παρασκευαστής ετοίμασε μερικές πίτσες ανάμεσα στις οποίες μία με μοτσαρέλλα, ντομάτα και βασιλικό δηλ. τα χρώματα της ιταλικής σημαίας ∙ αυτή η πίτσα ενθουσίασε ιδιαίτερα την βασίλισσα Μαργαρίτα και έτσι ο παρασκευαστής της πίτσας της έδωσε το όνομα μαργαρίτα προς τιμήν της βασίλισσας.

Στις μέρες μας η πίτσα είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο ως αυθεντικός αντιπρόσωπος της γαστρονομικής ιταλικής κουλτούρας, συνώνυμο της μεσογειακής διατροφής.
  Θρεπτική επιλογή

Η ναπολιτάνικη πίτσα αποτελεί την παλαιότερη μορφή fast-food στην Μεσόγειο. Είναι ένας καλύτερος διατροφικά προπομπός των cheesburger με πατάτες τηγανιτές ή των τοστ και των σάντουϊτς. H επιτυχία της πίτσας οφείλεται σε πολλούς λόγους: είναι εύγευστη, εύκολη στην προετοιμασία και ικανοποιεί τις ανάγκες ενός γρήγορου γεύματος του μοντέρνου κόσμου. Σε διατροφικό και θρεπτικό επίπεδο, αντίθετα, όλα εξαρτώνται από την φαντασία του μάγειρα που δεν περιορίζεται στην παραδοσιακή συνταγή της ναπολιτάνικης κουζίνας όπου νερό, αλεύρι, μαγιά, ντομάτα, σκόρδο και λάδι χωρίς καν την μοτσαρέλλα , αντιπροσώπευαν τα βασικά συστατικά. Σήμερα, στην πίτσα προστίθενται μανιτάρια, αντσούγιες, ζαμπόν, σαλάμι, μύδια, κρεμμύδια, τουρσιά, ελιές, ρόκα, σε ποικίλους συνδυασμούς, όλα υλικά γαστρονομικά αξιόλογα.

Ένα τόσο αρχαίο φαγητό ανταποκρίνεται τέλεια στους σύγχρονους διατροφικούς προσανατολισμούς, όσων αφορά τους υδρογονάνθρακες και την αποταμίευση κεκορεσμένων λιπαρών και ζωικών πρωτεϊνών ∙ η ποσότητα είναι αυτή που καθορίζει την υποθερμιδική επιλογή, σε σχέση με ένα τοστ με τυρί και ζαμπόν ή ένα χάμπουργκερ με πατάτες τηγανιτές.

 Τα συστατικά

Η γνήσια ναπολιτάνικη πίτσα είναι φτιαγμένη με σιταρένιο αλεύρι, γαρνιρισμένη με φρέσκες ντομάτες, μοτσαρέλλα, παρθένο ελαιόλαδο και αλάτι. Το ψήσιμο θα πρέπει να γίνει σε φούρνο με ξύλα σε θερμοκρασία μεταξύ 350ο και 450ο. Το ιδανικό ξύλο είναι της βελανιδιάς και της ελιάς, για να μην απελευθερώνονται μυρωδιές και καπνιά παρά μόνο άρωμα. Κατά συνέπεια μια παραδοσιακή πίτσα μαργαρίτα πρέπει να ζυγίζει βγαίνοντας από τον φούρνο 210 γρ. και δεν έχει πάνω από 500 θερμίδες.

 Οι αριθμοί

Στην Ιταλία παράγονται 56 εκατομμύρια στρόγγυλες πίτσες την εβδομάδα, δηλ. 3 δις πίτσες τον χρόνο. Το 38% των ιταλών τις καταναλώνει σε μία από τις 20.000 πιτσαρίες και το 27% προτιμά να τις φτιάχνει και να τις καταναλώνει στο σπίτι, το 28% τις αγοράζει από την πιτσαρία και τις καταναλώνει στο σπίτι και το 7% τις αγοράζει κατεψυγμένες από το σούπερ μάρκετ. Ο τζίρος που κάνουν οι πιτσαρίες ανέρχεται σε περισσότερα από 2 δις Ευρώ.

Η ιστορία του καφέ

Η ιστορία του καφέ 

Η ιστορία του καφέ

Η ιστορία του καφέ ξεκινά πολλά, πολλά χρόνια πριν από μια περιοχή νοτιοδυτικά της Αιθιοπίας την επονομαζόμενη Kaffa. Ένας γιδοβοσκός τότε ονόματι Καλντι είχε βγάλει τις κατσίκες του για βοσκή οι οποίες όταν έφαγαν καρπούς από ένα συγκεκριμένο δένδρο χοροπηδούσαν σαν τρελές. Τότε ο Καλντι παραξενεύτηκε και έφαγε και αυτός από το ίδιο δένδρο και τα συμπτώματα ήταν τα ίδια με τις κατσίκες.
Εκείνη την στιγμή περνούσε ένας ιμάμης ο οποίος βλέποντας τις κατσίκες και τον γιδοβοσκό να χοροπηδούν όποτε έτρωγαν από αυτούς τους καρπούς θέλησε να πάρει αυτούς τους καρπούς και να τους επεξεργαστεί. Όταν τους έφαγε παρατήρησε ότι δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Τοτε σκέφτηκε να ταΐζει τους μαθητές του με αυτούς τους καρπούς ώστε να μένουν ξάγρυπνοι την ώρα που θα παραδίδει μαθήματα ως αργά το βράδυ.
 

Η πρώτη μηχανή espresso

Η πρώτη απόπειρα μηχανής espresso έγινε το 1822 στην Γαλλία από τον Luis Bernard Babaut όπου την πατέντα αυτή την αγόρασε αργότερα ο Edouard Loysel που και αυτός αργότερα επιχείρησε και τα κατάφερε τελικά να φτιάξει μία μηχανή το 1855.Τοτε την έβαλε και σε μία μεγάλη έκθεση του Παρισιού, η οποία έβγαζε εννιακόσια με χίλια φλιτζάνια espresso την ώρα αλλά ήταν τεράστια και έτσι λόγω του όγκου που είχε αποφάσισε να μην κατασκευάσει πολλά κομμάτια.

Η ιστορία του espresso

Όλοι γνωρίζουμε πως ο espresso άλλα και ο cappuccino είναι το καθεαυτού ρόφημα των Ιταλών. Η λέξη espresso προέρχεται από την λατινικά es-press δηλαδή ”εις την πρέσα” και αυτό γιατί το 1901 στο Μιλάνο ο Luigi Bezzera κατάφερε να φτιάξει μια μηχανή του καφέ την οποία ονόμασε ”Tipo Gigante” και αποτελούνταν από ένα λέβητα και τέσσερα τμήματα. Ο σκοπός του ήταν να περάσει ατμό και βραστό νερό με μεγάλη πίεση μέσα από λεπτό αλεσμένο καφέ με αποτέλεσμα την πλήρη εξαγωγή της γεύσης του καφέ. Μάλιστα υπάρχει η φήμη πως o Luigi Bezzera την κατασκεύασε για να ελαττώσει παρά πολύ το διάλειμμα των υπαλλήλων του και να αύξηση τη παραγωγή του εργοστασίου του!

H ιστορία του cappuccino

Οι Ιταλοί εδώ και πολλά χρόνια θεωρούν ότι το γάλα δε βοηθά στη σωστή πέψη της τροφής γι’ αυτό και δεν πίνουν πότε espresso με γάλα δηλαδή cappuccino μετά το μεσημεριανό φαγητό ή το βραδινό γεύμα. Η λέξη cappuccino βγαίνει από το παράγωγο “Cappuccio” που σημαίνει “κουκούλα” και μαζί με την κατάληξη-ino” μετατρέπει τη λέξη σε “υποκοριστικό” και κατεπεκταση η λέξη cappuccino σημαίνει «μικρή κουκούλα”. Έχουν ειπωθεί πολλά για την ιστορία του cappuccino.To πιο πιθανόν είναι πως η λέξη αυτή προέρχεται περίπου 500 χρόνια πριν από τους Φραγκισκανούς μονάχους οι όποιοι λόγω της μικρής κουκούλας που φόραγαν τους δόθηκε το παρατσούκλι ”καπουτσίνων μοναχών” ή αλλιώς στα ιταλικά “Cappuccini”. Αυτοί λοιπόν οι μοναχοί είναι οι ίδιοι μοναχοί της φημισμένης Κρύπτης Καπουτσίνων στη Ρώμη.

άρθρο του εκπαιδευτή σε θέματα καφέ Δημήτρη Γαβαλά

ΒΟΥΤΥΡΟΚΡΕΜΑ (Β)

ΒΟΥΤΥΡΟΚΡΕΜΑ (Β)

Εναλλακτική πρόταση για βουτυρόκρεμα. Λίγο πιο σύνθετη από την Βουτυρόκρεμα (Α) αλλά πιο νόστιμη, είναι η Βουτυρόκρεμα με Ιταλική Μαρέγκα

ΥΛΙΚΑ για την Ιταλική μαρέγκα

1. 2 ασπράδια αυγού (θερμοκρασία δωματίου)
2. 135 γρ ζάχαρη
3. 40 γρ νερό

ΥΛΙΚΑ για την Βουτυρόκρεμα

1. 5 κρόκοι αυγού
2. 280 γρ. ζάχαρη
3. 100 γρ νερό
4. 360 γρ βούτυρο (θερμοκρασία δωματίου)
5. 1 δόση ιταλικής μαρέγκας

ΕΚΤΕΛΕΣΗ για την Ιταλική μαρέγκα

• Βράζουμε μέχρι τους 118C τα 40 γρ νερό και τα 100 γρ ζάχαρη.
• Χτυπάμε στο μίξερ τα 2 ασπράδια με τα 35 γρ ζάχαρη μέχρι να αφρατέψουν. Είναι έτοιμο ότα το μίγμα γίνει σταθερό. (Δεν πέφτει αν γυρίσουμε το σκέυος ανάποδα)
• Συνεχίζουμε σε μεσαία ταχύτητα το χτύπημα και ρίχνουμε το σιρόπι
• Χτυπάμε μέχρι να κρυώσει το μίγμα

ΕΚΤΕΛΕΣΗ για τη Βουτυρόκρεμα

• Βράζουμε μέχρι τους 118C τα 100 γρ νερό και τα 280 γρ ζάχαρη.
• Χτυπάμε τους κρόκους μέχρι να ασπρίσουν
• Αδειάζουμε μέσα το σιρόπι και χτυπάμε μέχρι να κρυώσει
• Προσθέτουμε το μαλακό βούτυρο και χτυπάμε μέχρι να αφρατέψει
• Ενσωματώνουμε την Ιταλική μαρέγκα και ανακατεύουμε καλά

Βάζουμε στο ψυγείο και αφήνουμε να κρυώσει τόσο ώστε να μπορούμε να τη δουλέψουμε

ΒΟΥΤΥΡΟΚΡΕΜΑ (Α)

ΒΟΥΤΥΡΟΚΡΕΜΑ (Α)

Την επόμενη βδομάδα έχουμε πάρτυ και αρχίσαμε από νωρίς τις δοκιμές και την προετοιμασία...

Στολισμός τούρτας λοιπόν εν'όψη και τι καλύτερο από χρωματισμένη βουτυρόκρεμα!!!

Παραθέτω την ευκολότερη και πολύ γευστική συνταγή

ΥΛΙΚΑ

1. 100 γρ Βούτυρο σε θερμοκρασία δωματία (προτιμώ το φρέσκο)
2. 250 γρ άχνη
3. Βανίλια
4. 20 γρ γάλα 
5. Χρώμα

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

•  Χτυπάμε το βούτυρο με το γάλα
• Προσθέτουμε την άχνη και τη βανίλια
• Ρίχνουμε το χρώμα της επιλογής μας και έτοιμη

ΥΓ. Αρκετά σταθερή και έτοιμη να διακοσμήσουμε